Facebook, Twitter, Instagram en WhatsApp ondergraven de positie van een docent of ambtsdrager, zo denkt menigeen. Sociale media zouden gezagsondermijnend werken. Is dat zo? Of bieden ze juist kansen voor gezagsdragers? Hoe kunnen leiders in kerk, media, onderwijs en politiek sociale media op een goede manier inzetten zonder dat het afbreuk doet aan hun autoriteit?
‘Behalve vaardig ook waardig en aardig zijn’, is het ideaal voor leerlingen zoals dat wordt verwoord in het advies Onderwijs2032 (Hoofdlijn Advies: Een voorstel, pagina 5). Maar welke beelden moet je daar bij hebben? Het verschil tussen de eerste twee is meestal goed uit te leggen. Vaardig gaat over zaken als lezen en schrijven, aardig gaat over goed gedrag. Maar wat is het verschil tussen ‘aardig’ en ‘waardig’?
De naam Essena O’Neill zei me niets, tot begin deze maand. Toch was het achttienjarige Australische meisje ook voor die tijd al een beroemdheid. Niet alleen als fotomodel, maar vooral vanwege haar enorme schare volgers op sociale media.
Een jaar geleden kwam het boek "Een venster op de hemel. Christelijk onderwijs in de lespraktijk" uit. Ik had dit boek voor het lectoraat Christelijk leraarschap geschreven. Sindsdien reis ik het land door van Dordrecht naar Geldermalsen en van Kesteren naar Goes om op de zeepkist te gaan staan voor leerlingen, leraren, ouders en besturen.
“It takes a village to raise a child.” Dit citaat van Hillary Clinton geeft het belang aan van de gemeenschap waarin een kind opgroeit. Is deze gemeenschap de traditionele driehoek (school - kerk - gezin) of is het een vierkant geworden; waarin media ook een rol speelt? Steef de Bruijn pleit voor begeleide confrontatie.
De vorming van de christelijke leerling moet een centralere plaats innemen in het onderwijs, betogen Wim van den Bosch, Arno Bronkhorst en Henrieke van Dam.
Blog van Henk Vermeulen over de roeping van een christendocent. Je werk doen met het oog op God, op wat Hij gedaan heeft en doet. De geschiedenis zien in het licht van zijn heilsplan, de krant lezen naast de Bijbel, de natuur erkennen als schepping Gods. Al die dingen en nog veel meer. Geef je leerlingen daarbij niet het minimum door!
Een blog van Bram de Muynck over het belang van feitenkennis. Feiten zijn kapstokken van verhalen. Geen kapstok zonder verhaal, maar ook geen verhaal zonder kapstokken.
Leraren zijn niet alleen tijdens de dagopening of tijdens ‘geestelijke’ gesprekken verwijzers naar Christus. Dat zou een ongezond dualisme zijn, betoogt H. (Henk) Vermeulen, projectleider van het lectoraat Christelijk leraarschap.
Duizenden kinderen gaan weer naar school. Alle hens aan dek voor leraren, ouders, schoolleiders. Lokalen zijn ingericht, alles staat en ligt gereed. Je moet even een hobbel over als je een begin maakt, maar wat is het heerlijk om al die (nieuwe) gezichten weer voor je te zien.
Tijdens een functioneringsgesprek zal je niet gauw de vraag krijgen of je je weleens schuldig voelt. En toch hoort aandacht voor schuld bij professionaliteit. Als je tenminste oog wilt hebben voor het zondige en gebrokene in deze werkelijkheid.
In de tweedelige reeks Vitale idealen, voorbeeldige praktijken, een publicatie verzorgd door de lerarenopleiding van Driestar Hogeschool, beschrijven de auteurs grote pedagogen die van belang geweest zijn voor opvoeding en onderwijs. In deze bijdrage breng ik graag een voorbeeldige praktijk voor het voetlicht van een eenvoudige schoolmeester uit de negentiende eeuw, die de geschiedenisboeken niet gehaald heeft. Desondanks heeft zijn praktijk meer zeggingskracht dan die van menig groot pedagoog.
‘Kwalificeren én socialiseren vormen de hoofdfuncties van iedere school.’ ‘Elke school dient leerlingen voor te bereiden op vervolgonderwijs en/of toekomstige arbeid door de daarvoor benodigde kennis en vaardigheden over te dragen. Scholen vervullen daarnaast een socialiserende functie: zij zijn immers ook opgericht om leerlingen voor te bereiden op deelname aan de samenleving, door hen te vormen in waarden, normen en attitudes die daarvoor nodig zijn.’ Twee citaten uit het rapport ‘Leraar zijn’ van de Onderwijsraad (2013).
Bij elke discussie over de kern van onderwijs, over het belang van onderwijs aan volgende generaties, valt wel het woord verwondering of noemt men het ‘bewondering wekken’. Onderwijs is ontdekken en verwonderen. Geen leerplan of het staat erin. Maar wat verstaat men onder bewondering?
Ga meer buiten spelen, zelfs de koningin zegt het! Bij wijze van spreken dan, want Máxima had het nog even lastig met de grote platte knoop die ze moest leggen. Onlangs opende ze het nieuwe scoutinglandgoed in Flevoland. Weliswaar is zij beschermvrouwe van de ‘padvinders’, maar met haar aanwezigheid onderstreepte zij tegelijkertijd dat buiten spelen in de natuur ontzettend belangrijk is voor kinderen.