Het idee dat het instituut ‘school’ de garantie is voor de beste opvoeding zet thuisonderwijs onterecht in een kwaad daglicht, schrijft A. (Bram) de Muynck, lector Christelijk leraarschap.
Kinderen kunnen het beste naar de dagopvang gestuurd worden, zodra ze het levenslicht zien, zo suggereert de PO-raad in een artikel in de Telegraaf.
Twee redenen voor dagopvang
Er worden twee redenen genoemd:
-
Ten eerste: dan kunnen talenten tenminste optimaal ontplooid worden.
-
Ten tweede: dan kunnen problemen vroeg worden opgespoord.
Wat hiermee gezegd wordt, is dat een institutionele omgeving met professionele opvoeders de optimale omgeving is om ontwikkeling van kinderen te bevorderen. In ieder geval beter en veiliger dan het gezin. Je kunt er ook de schade mee voorkomen die de gezinsopvoeding aanbrengt.
Gedachtegoed
Deze merkwaardige gedachte is helaas minder zeldzaam dan je zou denken en komt ook in publicaties van weldenkende pedagogen voor. Zo heeft Wilna Meijer in haar boekje ‘Onderwijs weer weten waarom’ de potentiële nadelen van de gezinsopvoeding genoemd. Haar boodschap is dat de school de luiken naar de echte wereld opent en de kinderen daar het meest gevrijwaard zullen zijn van indoctrinatie. Het idee dat het instituut ‘school’ de garantie is voor de beste opvoeding is latent aanwezig in het Bildungsideaal van onze oosterburen. Bildung is iets van een hogere orde en kan eigenlijk niet plaatsvinden in het gewone gezinsleven. Daar staat de kennismaking met de hogere cultuur onder druk. Op school is die veilig gesteld. Het is dan ook niet voor niets dat thuisonderwijs in Duitsland streng verboden is. Die geest grijpt ook in Nederland om zich heen.
Beheersingsdenken
Ik vind het eerlijk gezegd verbijsterend met welk een tirannieke taal thuisonderwijs in een kwaad daglicht wordt gesteld. Het eenvoudige gegeven dat de ouder de eerste is die onderwijs geeft – en goed onderwijs geeft! – lijkt helemaal uit het denkraam te zijn gevallen. Opvoeding en onderwijs zijn speelbal geworden van beheersingsdenken. Goed onderwijs begint echt niet op school, maar begint bij een goede opvoeding in het gezin. Een klimaat waar kinderen zich veilig kunnen hechten, is nog altijd een betere garantie voor optimaal leren en ontwikkelen dan een institutionele setting. Ik maak me zorgen over de mentaliteit die zich lijkt te ontwikkelen. De omslag in het denken van de gewone burger over opvoeding en onderwijs is een grotere aantasting van de vrijheid van onderwijs dan een andere interpretatie van artikel 23. De consequentie daarvan is de roep om staatspedagogiek. Die is een reëlere en grotere bedreiging dan we denken.
Klik
hier voor het artikel in de Telegraaf.