“Juf, wat komt u hier doen vandaag? Nu hebben we twee juffen én een meester in de klas.” “Is dat uw moeder, meester?” “Hoeft u niet te werken vandaag?” De laatste leerling heeft het goed door. Ik hoef vandaag niet te werken. Ik mag op stagebezoek.
Hijs de stormbal! WhatsApp heeft de kleur van z’n vinkjes veranderd en Nederland staat op z’n achterste benen. De vinkjes bewijzen dat het bericht niet alleen binnengekomen is op de telefoon van de ontvanger, maar dat hij het ook gelezen heeft. Dit eenvoudige vinkje werd wereldnieuws. Wat leren (media)opvoeders hiervan?
Het versturen van eigen naaktfoto’s gebeurt al jaren, maar de drempel om dat te doen is een stuk lager geworden door populaire apps als WhatsApp en Snapchat, met name bij jongeren. Binnen de besloten WhatsApp-groep vertrouwen ze erop dat de ander de foto niet doorstuurt en bij Snapchat gaan ze ervan uit dat de foto binnen enkele seconden gewist wordt. Juist dat laatste is bedrieglijk.
De eerste weken voor de klas zijn druk. Klassemanagement, informatieavond, nieuwe methodes, de eerste leerlingbespreking. Je kunt er tegenop zien. Zeker als alles nieuw is. Het is dan helemaal geen slecht idee om juist in die drukte er op uit te trekken.
Finland heeft geen onderwijsinspectie. Hoe is dat toch mogelijk? Een overheid moet toch op zijn minst een minimale kwaliteitscontrole hebben over wat er met het kostbare geld gebeurt?
“We want to give you the power to share.” Met deze woorden veroverde Facebook in korte tijd de sociale mediamarkt en het publieke domein. Wat zijn de gevolgen van tien jaar liken en linken? Steef de Bruijn en Henrieke van Dam dachten en spraken hierover op The Third Argumentor Conference in Oradea, Roemenië.
In het onderwijs voegen leerlingen nieuwe inzichten en opvattingen toe aan wat ze al weten. Zo groeien leerlingen in kennis en mogelijkheden.
In deze eerste weblog van het nieuwe cursusjaar lees je een stukje bezinning, met een sprongetje naar advent: de lofzang van Maria. Voor een rustig moment, na een enerverende dag, misschien vanavond op de bank. Wellicht iets om met je collega’s te delen.
Onderwijs en ook opvoeding zijn geen gethematiseerde onderwerpen in de Bijbel. Toch is het een terugkerend thema en is de Bijbel ervan doordrongen. Het doorgeven van Gods Woord.
Onderwijsadviseur Bert van de Waerdt ziet in een half jaar een klas veranderen van ongemotiveerd en rommelig naar taakgericht en enthousiast. Lees over zijn ervaringen in zijn blog.
Kliksafe lanceerde vorige week een mobielinternetfilter. Is dat niet veel te laat? En zijn gewetensvorming en een goed gesprek tussen ouder en kind niet veel belangrijker dan het hebben van een filter? Of moeten ouders mobiel internet juist radicaal afwijzen? Steef de Bruijn: „Een filter is een waardevol hulpmiddel. Maar een goed gesprek en goede afspraken zijn ook broodnodig.
Mijn lectorale rede van 1 november 2012 heb ik afgesloten met een opmerking over de bede om de Heilige Geest.
Terwijl er woensdag 11 juni in Gouda zo’n 170 ouders en onderwijzers nadachten over jongeren en mobieltjes tijdens het symposium ‘Onwijs online. In gesprek over mediaopvoeding’, liepen er woensdag in Geneve ook zo’n 1700 mensen rond op een wereldtop over hetzelfde onderwerp. Nou ja, bijna hetzelfde: het ging in Zwitserland over de toekomst van de informatiesamenleving. Het publiek was ook anders, want onder de bezoekers van de VN-bijeenkomst bevonden zich circa honderd ministers en topmensen van internationale organisaties.
Zou je voor de klas staan als je niet de verwachting had dat je leerlingen leren van je lessen? Waarschijnlijk niet. Maar hoe communiceer je de verwachting dat je lessen veel rendement opleveren?
Jongeren hebben niet alleen 21ste-eeuwse vaardigheden nodig, maar ook een houding die al terug te vinden is in de eerste eeuw. Ons onderwijs vraagt om ‘slow education’, stellen Steef de Bruijn, Dick van Meeuwen en Piet Murre in een opinieartikel in het Reformatorisch Dagblad.
