Lesgeven vanuit christelijk perspectief is geen vanzelfsprekendheid. Henk Vermeulen neemt je in deze blog mee in de gedachtegang achter dit belangrijke thema binnen Driestar hogeschool.
Meestal gaat het in gesprekken over de waarde van (orthodox-)christelijk onderwijs, over leerlingen. Christelijk onderwijs is goed voor ze. Het versterkt de opvoeding thuis en het onderwijs in de kerk. Henk zei bijvoorbeeld tegen me: “Het is heel sterk als een kind herkenning en onderlinge verbondenheid ervaart in de drie werelden waar het veel komt.” Maar… Leraren vinden het ook voor zichzélf fijn om op een orthodox-christelijke school te kunnen werken.
Door de toenemende diversiteit in onderwijsbehoeften moeten scholen steeds weer nieuwe wegen vinden om kinderen met specifieke ondersteuningsbehoeften optimaal te begeleiden. Dat geldt voor zowel speciale als reguliere scholen. Met name bij kinderen die specifieke (medische) zorg nodig hebben, kunnen problemen ontstaan, omdat de financiering van onderwijs en zorg is gescheiden. Door de verschillende geldstromen kan samenwerking tussen scholen en zorginstellingen lastig zijn. Er is het risico dat zorg en onderwijs op twee eilanden blijven opereren, terwijl een duurzame samenwerking nodig is voor optimale ontwikkeling van zorgleerlingen.
Het is maandagochtend, 10 voor half 9. In de personeelskamer van de dorpsschool drinken ze nog even een lekker bakje koffie voordat ze weer aan een nieuwe werkweek beginnen. Dan gaat de telefoon. `Dorpsschool, goedemorgen met Van Vliet… Ai, vervelend, ik zal het doorgeven aan juf Grip. Beterschap voor Jan. Tot ziens.’ Met een veelbetekenende grijns draait Van Vliet zich om. ‘Hé Grip, vervelend nieuws. Ik weet het, heel naar voor je, maar Jan is ziek vandaag.’ ‘Nou,’ reageert Grip, ‘inderdaad vervelend voor Jan, maar voor mij komt dat eigenlijk wel mooi uit. Ik had een samenwerkingsopdracht in gedachten die ik niet zo zag zitten met Jan, maar nu gaat het zeker lukken. Trouwens, heel de groep is rustiger als Jan er niet is.’
Redeneringen zijn al snel gevaarlijk. Een citaat van Marcel van Dam: ‘Ik pas in mijn jas, mijn jas past in mijn tas, dus ik pas in mijn tas’. Hetzelfde geldt voor vergelijkingen. Finland en Singapore staan bovenaan veel lijstjes over onderwijs. De Verenigde Staten zitten eerder onderin diezelfde lijstjes. Nederland zweeft daar ergens tussenin. Maar hoeveel zegt dat nu precies?
In 2017 verscheen een nieuwe Nederlandse vertaling van het boekje Vergeten samenhang. Over cultuur en opvoeding. Het is een vertaling van de Duitse uitgave Vergessene Zusammenhänge. Über Kultur und Erziehung van Klaus Mollenhauer. Op verschillende media is er aandacht aan geschonken en het NIVOZ organiseerde over deze publicatie een onderwijsavond. Het boek is een pedagogische klassieker en daagt je uit om als pedagoog en/of onderwijskundige te reflecteren op opvoeding en onderwijs.
Een gezond(er) dieet nuttigen, prijkt op veel lijstjes met voornemens voor het nieuwe jaar. En waarom eigenlijk niet op die van onderwijzers? Als docent geef je immers voortdurend, en heb je dus ook nieuwe vitaminen nodig. Drie soorten bronnen zetten jou als docent op dieet en laten je groeien.
Een paar jaar geleden, tijdens de European Conference for Educational Research, woonde ik een sessie bij van onderzoekers die de ambitie hadden om kennis te ontwikkelen die leraren helpt om beter les te geven. De onderzoekers waren zelf leraar en hadden ruime ervaring in nascholing. Ze deden onderzoek waarbij ze wetenschap en vakmanschap combineerden. We noemden dit onderzoek ‘klinisch onderzoek’.
Er is weer een nieuw PISA-rapport verschenen. Uit dat driejaarlijkse onderzoek blijkt dat het met de resultaten van leesvaardigheid op de Nederlandse vo-scholen niet goed gaat. De onderzoekers doen aanbevelingen waar ik blij mee ben. Zo moeten leerlingen meer authentieke teksten lezen.
Toen ik van manager lerarenopleiding voortgezet onderwijs onlangs lector werd, kreeg ik een aardig boekje van de collega’s economie. Vier auteurs delen in Economie draait niet om geld prikkelende gedachten vanuit een christelijk perspectief. Ik deel er twee en trek er dan vier lessen uit voor het onderwijs.
Ga er maar van uit dat kinderen van tien jaar en ouder al op internet in aanraking zijn gekomen met blootfoto’s of seksualiteit. Welke seksuele vorming krijgen kinderen online mee en hoe kunnen opvoeders hierin een tegenwicht bieden? Henrieke Hoogendijk geeft vijf tips.
Toen ik pas samen met een collega Duits onze partnerhogeschool in Wenen bezocht mochten we ook kijken in de klassen met VO-leerlingen, die in hetzelfde gebouw naar school gaan. 25 leerlingen en twee (!) docenten. Gewoon een normale klas op deze school.
In samenwerking met de North West University heeft het onderzoekscentrum van Driestar educatief onderzoek gedaan naar tolerantie. Door het onderzoek is duidelijk geworden dat we vanuit christelijk perspectief beter kunnen denken in termen van ‘gastvrijheid’.
Ook in het reformatorisch onderwijs dringt het gedachtegoed van professor Gert Biesta door. Met zijn driedeling kwalificatie, socialisatie en persoonsvorming biedt hij de broodnodige bezinning op basale punten. Maar past dit wel bij het christelijk onderwijs?
Enkele weken geleden was er veel media-aandacht voor het Verus-onderzoek naar Bijbelgebruik op protestants-christelijke scholen. De media sprongen vooral in op één conclusie: leraren worstelen met de Bijbel in hun klas. Elsbeth Visser deed in de VS mooie inzichten op die kunnen helpen bij deze worsteling.