Onlangs rondde ik op een van de reformatorische scholen een ‘PLG christelijk leraarschap’ af. PLG staat voor professionele leergemeenschap: een mooie vorm waarin collega’s met en van elkaar leren rondom een bepaald thema.
In het christelijk onderwijs willen we dat leerlingen steeds meer ervaren wat hun leven in het licht van de Bijbel betekent, ook in de lessen van alledag. What if Learning (WIL) helpt leraren om daar op een bevlogen én nuchtere manier rekening mee te houden.
Samen op de bank. Vraagt mijn zoon plotseling: ‘Pap, wat heb je nu aan Latijn?’ Samen aan het eten. Vraagt plotseling een VO-collega: ‘Hoe onderbouw je nu dat we dit vak moeten aanbieden?’ Samen in het lokaal. Zegt een leerling: ‘Waarom is aardrijkskunde eigenlijk belangrijk?’ Kortom, het nut van schoolvakken en haar drieërlei aanleiding, drieërlei antwoord, drieërlei vrucht - en een enkel woord ter toepassing. In 300 woorden.
Dr. Neely Anne de Ronde-Davidse, lector passend leraarschap, denkt veel na over inclusieve klassen en leerkrachtcompetenties. In deze boekrecensie deelt ze een aantal toegankelijke inzichten voor onderwijs en dagelijks leven.
In het onderwijs zijn we gewend om allerlei metaforen te gebruiken. We geven input en verwachten output, we geven feedback en monitoren het leerproces dat we ook nog eens faciliteren. We kunnen niet makkelijk zonder dit soort metaforen, omdat onderwijzen en leren ingewikkelde dingen zijn. Taal helpt ons om wat we zien terug te brengen tot iets begrijpbaars. En dan liggen de beelden uit de techniek voor de hand.
In groep 5 staat het thema ‘Fairtrade’ centraal. Juf Marthe leert haar kinderen over eerlijke handel en fairtrade keurmerken. ‘Wat zou jij kiezen in de supermarkt?’, vraagt de juf. ‘Ga je voor zo fairtrade mogelijk of voor zo goedkoop mogelijk?’ Er ontstaat een mooi gesprek in de klas. De bel onderbreekt: etenstijd. ‘Wat blijft jullie bij van deze les?’, vraagt de juf zich af als de kinderen het lokaal verlaten.
Hoe verweef je het Koninkrijk van God in je lessen? Juist dát is je verlangen, maar hoe geef je dat vorm? Naar aanleiding van een lessenserie Duits aan de Jacobus Fruytier scholengemeenschap in Rijssen geef ik drie handvatten om in jouw lessen bruggen te slaan naar de Heere en Zijn dienst.
Het Wartburg College houdt sinds vorig jaar welkomstgesprekken met ouders. Orthopedagoog Albert de Vries werkte mee aan een onderzoek naar deze gesprekken. Hem valt op: een gesprek rond de godsdienstige opvoeding is een uitdaging.
De lessen waarin christelijke standpunten expliciet worden besproken, beslaan misschien zo’n 5% van het curriculum. Bij buitenstaanders komt dan makkelijk de vraag op: is dat voor christenen wel een reden om voor vrijheid van onderwijs te vechten? Wat gebeurt er met die andere 95% van het curriculum?
Toen ik in de derde klas van het voortgezet onderwijs terecht kwam, moesten we voor Engels een woordenboek aanschaffen: Engels-Engels. Het was niet langer de bedoeling om als leerling in een Engels-Nederlands woordenboek te kijken voor een woordbetekenis. Nu terugkijkend snap ik het waarom.
Wat is er veel te zien en te beleven in die keuken! Welke ingrediënten gebruikt de ander? Welk gereedschap heeft hij tot zijn beschikking en hoe regelt hij de zaken? Het is interessant om te kijken hoe de ander oplossingen zoekt voor dezelfde vragen. Dit geeft herkenning en inspiratie om nieuwe dingen uit te proberen. Maar wanneer kun je een kijkje bij elkaar in de klas?
Een van de waarden die in ons Media Attitude Model (MAM) centraal staat is ‘matigheid’. Hoe matig kunnen we zij n als het gaat om onze smartphone? Filosoof Hans Schnitzler zocht het met zijn studenten uit en schreef ‘Kleine filosofie van de digitale onthouding’. Onderwijsadviseur Albert-Jan den Butter blogt erover.
Jongeren lezen steeds minder, lezen steeds minder goede teksten en lezen die teksten minder goed, zegt men. Omdat lezen belangrijk is kan dat leiden tot zorg of zelfs frustratie. Toch is niet alles hopeloos. Of is dat te optimistisch?
Lesgeven vanuit christelijk perspectief is geen vanzelfsprekendheid. Henk Vermeulen neemt je in deze blog mee in de gedachtegang achter dit belangrijke thema binnen Driestar hogeschool.
Meestal gaat het in gesprekken over de waarde van (orthodox-)christelijk onderwijs, over leerlingen. Christelijk onderwijs is goed voor ze. Het versterkt de opvoeding thuis en het onderwijs in de kerk. Henk zei bijvoorbeeld tegen me: “Het is heel sterk als een kind herkenning en onderlinge verbondenheid ervaart in de drie werelden waar het veel komt.” Maar… Leraren vinden het ook voor zichzélf fijn om op een orthodox-christelijke school te kunnen werken.