Een oude rot in het vak boezemt vertrouwen in. Wie kan, kiest voor een ervaren makelaar, slager, timmerman, chirurg. Of leraar. Maar betekent meer ervaring ook vanzelf meer expertise, betere resultaten? Zo simpel ligt het niet.
Zo’n 15 jaar geleden zat ik te ontbijten met een vriendelijke professor, ooit rooms-katholiek. Hij vroeg wat ik deed en toen ik vertelde dat ik bij een christelijke lerarenopleiding werkte, was zijn vraag of je dat dan merkt bij wiskunde, ‘want of twee plus twee vier is, hangt toch niet van je geloof af?’. Geldt een dergelijk bezwaar ook voor andere vakken? Heeft hij gelijk?
Een van de klassieke uitdagingen in het voortgezet onderwijs (VO) is het motiveren van de leerlingen. Sommigen beweren dat hiervoor een ingrijpende stelselwijziging nodig is. Maar de motivatie daarvoor is nooit groot geweest. Deskundigen beweren dat tot wel 70% van de geplande veranderingen in het onderwijs überhaupt niet van de grond komen.
Bij goed lesgeven komt veel kijken. Zoveel, dat er altijd in te leren valt. In ‘What every teacher needs to know about psychology’, onlangs in het Nederlands vertaald, hebben Didau en Rose een aantal belangrijke inzichten verzameld over de psychologische kant van lesgeven.
We worden steeds slimmer in Nederland. Vooral de jongeren. Want er zijn steeds meer vwo’ers en havisten. Het aantal vmbo’ers daalt. Maar worden we inderdaad steeds slimmer? Wat is hier aan de hand?
Door corona zitten veel kinderen en gezinnen in deze periode vooral thuis. Net als tijdens schoolvakanties betekent dit voor sommige kinderen dat de stress toeneemt omdat het thuis niet fijn is. Wat kun je als hulpverlener, jeugdbeschermer of leerkracht doen om deze kinderen en hun ouders te helpen om deze extra moeilijke tijd door te komen?
Voor iedereen zijn dit bijzondere weken. De gevolgen van het coronavirus, maar zeker ook de maatregelen om de verspreiding tegen te gaan, zijn ongekend. Niet eerder is het voorgekomen dat alle scholen in Nederland drie weken dicht moeten. In onderwijsland staat iedereen voor de vraag hoe we dit op moeten pakken. Ook al is er nog veel onduidelijk, onderstaande praktische tips zullen je zeker een stap verder helpen.
“Je hebt mensen met een beperking en mensen die denken dat ze geen beperking hebben.” Minister Arie Slob had een rake binnenkomer op de conferentie naar inclusiever onderwijs. In deze blog beschrijft Neely Anne de Ronde, lector inclusieve klassen, lessen en tips van deze conferentie.
Inclusief onderwijs, je hebt er vast wel een beeld bij. Een veelgehoorde definitie is: zoveel als mogelijk leerlingen in het regulier onderwijs een plek bieden. Dat laatste lijkt niet overal te lukken; de toestroom naar het speciaal onderwijs is toegenomen en er zijn inmiddels wachtlijsten. Komend jaar evalueert de kamer de Wet passend onderwijs. Ik merk vanuit schoolleiders, leerkrachten en samenwerkingsverbanden dat het systeem wringt, maar dat de achterliggende gedachte mooi is. Een pleidooi om je als school verder te ontwikkelen vanuit een duidelijke visie op inclusief onderwijs.
School, kerk en gezin horen bij elkaar als het gaat om de geloofsopvoeding van kinderen. Maar dat betekent niet dat iedere partij op dezelfde wijze een bijdrage levert. Volgens leraren uit het basisonderwijs verschilt hun rol op vijf gebieden van de rol van ouders of mensen in de kerk.
Het is belangrijk dat leerlingen vaardigheden leren. Dat geldt bij bijna ieder vak. Minstens zo belangrijk is dat dat gebeurt met iets inhoudelijks. Iets dat ook zelf al betekenis heeft. En daar komt de luizenbil in beeld.
Veel docenten Nederlands krijgen met succes hun leerlingen aan het lezen: geweldig! Maar voor al die lezende tieners moet je wel genoeg aanbod hebben. Hoe kom je aan goede boeken?
In Nederland vinden we het moeilijk om de smartphone van school te weren. De Franse regering heeft afgelopen zomer een ferme maatregel uitgevaardigd. Smartphones in de klas mogen gewoon niet (tot leeftijd van 15 jaar). Ik vind dat een sympathieke maatregel: alles wat onrust brengt, hoort niet in de klas. Daar kan het. Waarom bij ons niet?
Ruim een maand geleden bezochten collega Bram Kunz en ik een conferentie van de Christian School Trust in Engeland met het thema: “A Truly Christian Education? Changing the World one child at a time!” Over de inhoud van de conferentie valt veel te zeggen, maar ik beperk me voor nu tot de deelnemers aan de conferentie. Gaat er wel eens iemand van uw school naar een conferentie? En zo ja, wie dan?
In het onderzoekscentrum van Driestar educatief doen we onderzoek naar de samenwerking tussen ouders en school in de godsdienstige opvoeding. Hoe kunnen we deze nog verder versterken? Daar wil ik in deze blog, aan de hand van een voorbeeld, een paar tips voor geven.