Heb jij ook last van TBR? Ik heb er het jaar door vaak last van, want mijn TBR groeit en groeit. Maar nu de vakantie nadert, ben ik blij mee met mijn TBR.
De zomervakantie is begonnen of staat op het punt van beginnen – een tijd waar we allemaal naar uitkijken. Het is de periode waarin we even kunnen ontsnappen aan de waan van de dag, de hectiek van school, en de stapels nakijkwerk. Vakantie geeft ons de tijd om diep adem te halen en de energie weer op te laden. Maar hoe doen we dat op een zinvolle manier, zodat we niet alleen uitrusten, maar ook groeien als professional en als mens?
Hommage aan Alasdair MacIntyre (1929-2025)
‘Wat je in een ander wil ontsteken, moet in jezelf branden’, schrijft Augustinus. Het is dus van groot belang om het vuur in jezelf brandend te houden, om plezier te blijven hebben in je werk voor de klas. Hoe word jij als leraar ‘een lopend vuurtje’? Onderwijsadviseur Annemarie Nobel blogt erover.
Terug uit Noorwegen komen we met de kenniskring van het lectoraat Herberzaam onderwijs in Gouda bij elkaar. Geïnspireerd door het Noorse onderwijssysteem, delen we onze ervaringen. Dat zijn er heel veel. Hieronder een mooie ervaring die door meerderen van ons genoemd wordt.
Tja, dat wordt weleens gevraagd. Is er echt geen Hollands woord dat de betekenis weergeeft voor wat je in het onderstaande verhaal leest? Als je het weet, hoor ik het graag!
Jaren geleden waren mijn man en ik in de Pyreneeën, bij de Passerelle d'Holzarte. Wat een indrukwekkend landschap! Over een steile kloof was een hangbrug ‘gespannen’, die er vanuit de verte heel fragiel uitzag. Om de kloof te overbruggen moet je daadwerkelijk de stappen zetten, een andere optie is er niet. Dan blijf je aan dezelfde kant, met een beperkt perspectief.
"Ik ben benieuwd hoe het met je gaat." Deze eenvoudige vraag van een mentor leidde tot een diep gesprek, waarin een leerling haar hart opende: "Ik voel me zoveel beter dan voor de vakantie. Door te bidden hoort God. Dat geeft mij blijdschap." Ze straalde terwijl ze de woorden uitsprak. Een ervaring om stil verwonderd over te zijn als je hiervan getuige bent.
De aarde is enkele miljarden jaren oud. Miljoenen jaren van geologische krachten en de evolutie van het leven resulteerden in haar huidige aanzien. Voor een reformatorische docent kan het een uitdaging zijn deze vrij algemeen aanvaarde theorie vanuit een Bijbels standpunt te bespreken.
Leraren doen er regelmatig toe in de levens van leerlingen. Soms blijkt dat echter pas veel later, als de schooltijd al vergleden is in het verleden. Een bekend voorbeeld daarvan is Albert Camus, de schrijver van La peste en het existentialistische L’étranger. Als hij in 1957 hoort dat hij de Nobelprijs voor de literatuur zal krijgen, schrijft hij zijn oud-leraar een brief.
De Nationale Voorleesdagen komen eraan. Van 22 januari tot en met 1 februari heeft voorlezen àlle aandacht. Hopelijk leest iedere leerkracht dagelijks voor, maar doen ouders dat thuis ook. Zij hebben meer invloed op de leesontwikkeling dan de school…
‘Natuurlijk kunnen we als christelijke scholen iets met de burgerschapsopdracht van de overheid’, zegt Henry vol overtuiging. ‘In onze identiteit zit toch genoeg om daar een positieve bijdrage aan te leveren?’
Wanneer heb je voor het laatst gelachen? Zo lachen dat de tranen over je wangen rollen en je bijna niet meer op je stoel kan blijven zitten? Als ik mensen zo zie lachen, begint het bij mij ook te kriebelen. Ik voel me vrolijk worden als ik het plezier van anderen zie. Lachen werkt aanstekelijk.
Afscheid nemen doet pijn. Dat is mij wel bekend. Maar wat mij bezighoudt is de vraag waarom het afscheid als projectleider van de kenniskring herbergzaam onderwijs iets pijnlijker aanvoelt.
‘We hebben toch aardrijkskunde, geen godsdienst?’ Je hoort het de leerlingen zeggen als je tijdens een aardrijkskundeles de Bijbel wilt opendoen. Maar is dat wel de aangewezen manier om van een les een christelijke les te maken?