Jaarlijks worden zowel nationaal als internationaal verschillende onderwijs(gerelateerde) congressen georganiseerd. In deze blog nemen we je mee in de ontwikkelreis die leidt naar de BETT (Londen), een innovatieve, ICT-gerichte beurs waar ook veel aandacht is voor creativiteit en het stimuleren van (persoonlijke) ontwikkeling. Begin januari bereidden een aantal onderwijsadviseurs zich voor op deze reis in een speciale voorbereidingsbijeenkomst.
‘Dat kan ik samenvatten met de letters W en E’, antwoordde een leraar wis- en natuurkunde in de bovenbouw op de vraag wat zijn leerlingen motiveert voor zijn vak. ‘Voor de kerstvakantie staat voor de meeste leerlingen de W van Werk centraal; ze zijn dan haast niet te motiveren voor het vak. Ze zijn echter zeer gemotiveerd voor werk, en daarvan is meer dan genoeg voor vmbo’ers! Het is dat hun ouders het hun verboden hebben, anders waren de meesten al lang van school af...’
Gillend, duwend en trekkend lopen de leerlingen van groep 7 naar de plek waar ze een rij moeten maken om naar binnen te gaan. De pauze zit erop. Niels geeft Jan nog snel een duw en haakt een pootje bij Erik. Dat hadden die twee verdiend! Dan komt de juf er aan en zegt: “Niels dat doen we hier niet, je weet wat de afspraken zijn, blijf van de ander af!” Niels zegt gelijk: “Ze deden het ook bij mij en van mijn ouders mag ik terugslaan of schoppen, juf, dat doe ik thuis ook.”
Elke leerkracht zal erkennen dat hij dagelijks spreekt met zijn leerlingen. Waarom hebben we het in het onderwijs dan specifiek over ‘kindgesprekken’? Wat is daar anders aan dan het dagelijkse gesprek wat je reeds voert? En hoe kun je ze het beste inzetten?
Inclusief onderwijs, je hebt er vast wel een beeld bij. Een veelgehoorde definitie is: zoveel als mogelijk leerlingen in het regulier onderwijs een plek bieden. Dat laatste lijkt niet overal te lukken; de toestroom naar het speciaal onderwijs is toegenomen en er zijn inmiddels wachtlijsten. Komend jaar evalueert de kamer de Wet passend onderwijs. Ik merk vanuit schoolleiders, leerkrachten en samenwerkingsverbanden dat het systeem wringt, maar dat de achterliggende gedachte mooi is. Een pleidooi om je als school verder te ontwikkelen vanuit een duidelijke visie op inclusief onderwijs.
‘Ik heb eerst alles grondig onderzocht, Theofilus,’ zegt Lukas in het begin van zijn evangeliebeschrijving, ‘zodat jij zeker weet dat het klopt wat ik aan je schrijf.’ Met dit gedeelte uit Lukas 1 opent opleidingsdocent Johan Melse de post-hbo-bijeenkomst voor (aankomende) taalcoördinatoren. Het domein Schrijven staat vandaag op het programma.
Uit heel veel onderzoeken in binnen- en buitenland blijkt overtuigend dat het maken van muziek een positieve werking heeft op het brein. Veel scholen zijn wel overtuigd van het nut van muziekonderwijs, maar vinden de omslag naar de praktijk lastig.
De schrik zit er weer goed in: een week met grote zaak rondom sextortion in Leiden waarbij een bende tientallen jongeren afgeperst heeft met een vals verkregen naaktfotos én een ‘dramatische kaping’ op Schiphol die explodeerde door fakenews op sociale media (‘drie kapers met messen’, ‘chaos in het vliegtuig’, ‘er is een F-16 opgestegen’).
Engels op de basisschool. Daar wil jij je warm voor maken. De nascholing die jullie als team hebben gehad, heeft je echt enthousiast gemaakt. Maar hoe houden jullie het niveau op peil, werk je samen aan goede leerlijnen én krijg je alle collega’s enthousiast?
“Wat vinden jullie van de protesterende boeren?”, vraagt meester Blok in groep zeven. De klas veert overeind. “Stoere boeren”, reageert Merlijn meteen. “Anders moeten ze hun dieren wegdoen voor het milieu.” Roderick is het niet met haar eens. “Protesteren is niet goed toch? Iedereen heeft er last van.” De betrokkenheid van de klas is gegarandeerd. Maar hoe bereikt dit gesprek een vormende diepte?
