‘Zonder gids geen ruimte’ was de titel van een van de bijdragen op het symposium christelijk leraarschap dat plaatsvond in de Goudse St. Jan. De Goudse glazen in de langste kerk van Nederland roepen als het ware die vraag op. Hier lopen gidsen door de enorme ruimte en vertellen ze in diverse talen het verhaal van de glazen. Helpt dat nou, zo’n gids? Kun je het geheim van die prachtige gebrandschilderde afbeeldingen niet beter zelf ontdekken? En als je gids bent, waar moet je dan op letten of waar moet je rekening mee houden? Die vragen spelen niet alleen in de St. jan, het zijn ook de vragen van het onderwijs.
De Nationale Voorleesdagen zijn weer begonnen. Deze dagen zijn speciaal bedoeld voor baby’s, peuters en kleuters. Prinses Laurentien heeft de Voorleesdagen op woensdag 26 januari geopend. Om voor te lezen hoef je geen prinses te zijn: iedere ouder en leerkracht kan het. En we weten uit de praktijk dat voorlezen ook voor oudere kinderen goed is.
Loop tijdens het lezen van dit stukje je eigen levenspad eens terug. Het leven is namelijk als een weg die in je herinnering ergens in de peuterleeftijd begint. Op die weg ging je voort, je kwam vooruit. Er gebeurde van alles. Toen brak er iets. Het was een ommekeer. God ging een rol spelen in je leven. Je ontdekte dat Hij echt is. Er deden zich wonderlijke ontmoetingen voor, waarin de hemel jouw aardse leven raakte. Je ontdekte door genade dat er alleen rust is in God en in Christus Die gezegd heeft: ‘Mijn juk is zacht en mijn last is licht’ (Matth. 11:30).
Richard Toes schreef in 2020 een boek: Geloof in Onderwijs. Het kwam vrijwel gelijk uit met de vertaling van David Smiths boek Geloven in lesgeven (‘On Christian Teaching’). Het boek van Smith gaat over de les zelf. Bram de Muynck en ikzelf schreven daar een voorwoord in. In wat lelijk Nederlands gezegd, communiceert alles wat de leraar doet betekenis. Daarmee doortrekt de praktijk van het lesgeven ieder moment van de dag en doet die praktijk iets met de leerlingen en met de docent. Lesgeven heeft een inhoud, maar ook een vorm.
Onlangs bezocht ik een onbekostigde christelijke school in Frankrijk. Hemelsbreed niet zo heel ver bij ons vandaan. Financieel een wereld van verschil. Een gemeenschap, dat is in elk geval duidelijk.
‘Ik heb eerst alles grondig onderzocht, Theofilus,’ zegt Lukas in het begin van zijn evangeliebeschrijving, ‘zodat jij zeker weet dat het klopt wat ik aan je schrijf.’ Met dit gedeelte uit Lukas 1 opent opleidingsdocent Johan Melse de post-hbo-bijeenkomst voor (aankomende) taalcoördinatoren. Het domein Schrijven staat vandaag op het programma.
Je bent wat je zegt en doet. Je bent authentiek. Je blijft dicht bij jezelf. Er is een tijd geweest in de pedagogiek dat de identiteit van de persoon voor de klas zoveel mogelijk werd verborgen. Taak en prestatie waren belangrijker. In Aziatische culturen is dat nog steeds het geval. Hoe jij als persoon bent, is niet zo belangrijk. Als de inhoud maar klopt.
Er is dringend behoefte aan nieuwe directeuren. Die behoefte is er al jaren. Is het probleem nog oplosbaar of is het te ingewikkeld geworden? Of is de functie zelf complex? ‘Dat speelt een rol. Tegelijkertijd zijn er mensen die deze functie zeker ambiëren’, aldus Leen Ruijgrok, onderwijsadviseur bij Driestar educatief.
‘Praat eens wat duidelijker!’ Wie heeft dit niet eens tegen een leerling gezegd? We houden er niet van als ze binnensmonds praten. En als je een voordracht houdt, een spreekbeurt bijvoorbeeld, moet je goed articuleren. Dat is: klanken en woorden nauwkeurig en duidelijk uitspreken.
Papua. Jayawijaya. Met tranen in de ogen ontvangt de Kimyalstam na jarenlange noeste vertaalarbeid de uitreiking van de eerste gedrukte exemplaren van het Nieuwe Testament in de stamtaal. De oudste van de gemeente bidt: ‘We hebben Uw Woord in onze taal gekregen. U heeft het gezaaid in ons land. We hebben het woord gekregen, we hebben het aangenomen en in ons hart opgenomen.'