"Ik ben benieuwd hoe het met je gaat." Deze eenvoudige vraag van een mentor leidde tot een diep gesprek, waarin een leerling haar hart opende: "Ik voel me zoveel beter dan voor de vakantie. Door te bidden hoort God. Dat geeft mij blijdschap." Ze straalde terwijl ze de woorden uitsprak. Een ervaring om stil verwonderd over te zijn als je hiervan getuige bent.
Als orthopedagogen van Driestar educatief maken wij, als het gaat om de omgang met rouw en verlies, gebruik van de inzichten van Manu Keirse, maar we kunnen en willen niet om onze christelijke identiteit heen.
De aarde is enkele miljarden jaren oud. Miljoenen jaren van geologische krachten en de evolutie van het leven resulteerden in haar huidige aanzien. Voor een reformatorische docent kan het een uitdaging zijn deze vrij algemeen aanvaarde theorie vanuit een Bijbels standpunt te bespreken.
Het rapport van Noa, een ijverige en betrokken leerlinge uit groep 7, ziet er niet best uit. Ondanks haar inzet staat er voor rekenen een 4+ op het rapport. Je klikt op bewerken en maakt er een 6- van. Mag dat zomaar?
Leraren doen er regelmatig toe in de levens van leerlingen. Soms blijkt dat echter pas veel later, als de schooltijd al vergleden is in het verleden. Een bekend voorbeeld daarvan is Albert Camus, de schrijver van La peste en het existentialistische L’étranger. Als hij in 1957 hoort dat hij de Nobelprijs voor de literatuur zal krijgen, schrijft hij zijn oud-leraar een brief.
De Nationale Voorleesdagen komen eraan. Van 22 januari tot en met 1 februari heeft voorlezen àlle aandacht. Hopelijk leest iedere leerkracht dagelijks voor, maar doen ouders dat thuis ook. Zij hebben meer invloed op de leesontwikkeling dan de school…
‘Natuurlijk kunnen we als christelijke scholen iets met de burgerschapsopdracht van de overheid’, zegt Henry vol overtuiging. ‘In onze identiteit zit toch genoeg om daar een positieve bijdrage aan te leveren?’
Wanneer heb je voor het laatst gelachen? Zo lachen dat de tranen over je wangen rollen en je bijna niet meer op je stoel kan blijven zitten? Als ik mensen zo zie lachen, begint het bij mij ook te kriebelen. Ik voel me vrolijk worden als ik het plezier van anderen zie. Lachen werkt aanstekelijk.
Afscheid nemen doet pijn. Dat is mij wel bekend. Maar wat mij bezighoudt is de vraag waarom het afscheid als projectleider van de kenniskring herbergzaam onderwijs iets pijnlijker aanvoelt.
‘We hebben toch aardrijkskunde, geen godsdienst?’ Je hoort het de leerlingen zeggen als je tijdens een aardrijkskundeles de Bijbel wilt opendoen. Maar is dat wel de aangewezen manier om van een les een christelijke les te maken?