Je staat voor de klas en je bent druk. Te druk voor bezinning, bijna. Toch is het belangrijk om na te denken over je roeping om christelijke leraar te zijn. Ons nieuwe boek Werk maken van christelijk leraarschap is bedoeld om je hierbij te helpen.
Het overkomt me met enige regelmaat. In de wandelgangen van Driestar hogeschool hoor ik opeens klanken uit mijn moedertaal. Direct weet ik: dit is een Zeeuw. Het is een plezierige onmiddellijke herkenning. Het geeft ook verbondenheid. We hebben samen iets wat anderen hier op de gang niet hebben. Het dialect hoort onvervreemdbaar bij mijn identiteit.
In de zomervakantie word ik geacht allerlei karweitjes te doen en dingen op te ruimen. Bij het doorspitten van de zolder kwam ik zodoende een stapel docentenagenda’s tegen. Eens even kijken, 1994. Ja hoor, mijn eerste jaar als docent.
“Ik neem geen mening de brug op”, zegt een van de deelnemers in mijn workshop. “Wat neem je dán mee?" vraag ik. Samen denken we na hoe vakleerkrachten levensbeschouwelijke vorming van verschillende denominaties de leerlingen tegemoet gaan, waarbij vakleerkrachten en leerlingen elkaar als het ware in het midden van de brug ontmoeten.
Opvoeden bij het Woord betekent dat de Bron van wijsheid en waarheid buiten onszelf ligt. Wat de Heere zegt, is goed voor onze kinderen.
Onlangs vertrok een gewaardeerde collega om elders manager te worden. Hij vroeg mij om enkele kernpunten van goed leiderschap op papier te zetten.
In een tijdschrift dat je in Amerikaanse bibliotheken gratis mee mag nemen, las ik een aantal interessante recensies onder de noemer ‘Pious and pageturning’. Ze gingen over jeugdboeken waarin geloof een rol speelt én die bijzonder boeiend zijn.
Dat leesvaardigheid onder druk staat, weten we in het onderwijs inmiddels wel. Dat je minder kennis verwerft als je niet leest, is dan ook een open deur. De vraag ‘Wat is een mandarijn?’ illustreert dat.
Momenteel is het volop in het nieuws: veel jongeren hebben het moeilijk, we zitten met de naweeën van de corona-pandemie. Tijdens de lockdowns vielen vaste structuren weg en contact met leeftijdsgenoten werd bemoeilijkt, iets waar jongeren juist naar snakken. En dat heeft zijn sporen nagelaten. Hoe kunnen we ze het beste helpen? Wat werkt?
Na bijna 25 jaar heb ik op 27 januari afscheid genomen als bestuurder van Driestar educatief. In die jaren heb ik ontelbare mensen ontmoet, contacten gehad met organisaties, leidinggevenden, studenten, scholen, medewerkers.