Soms maakt het weinig uit of je iets aanduidt met een ander woord. Een voorbeeld: of je iets een poes of een kat noemt, maakt niet zoveel uit. Althans voor wat het beeld betreft van het dier dat we voor ogen hebben. Maar het kan ook zijn dat met een andere naam ook een andere betekenis opduikt.
Over goed leiderschap zijn bibliotheken volgeschreven. Er verschijnen vele journals met vrachten aan onderzoek. Toch gaat het met dat leiderschap niet altijd geweldig. Het probleem zit voor een belangrijk deel in mentale modellen over leidinggeven en het toepassen van kennis over leiderschap in de eigen context. Het is ook niet gemakkelijk. Allerlei paradoxen spelen een rol.
Dankbaarheid, zorgvuldigheid, betrouwbaarheid, liefde en verbinding. Woorden die betrekking hebben op waarden. Waarden die belangrijk zijn in ons christelijk-reformatorisch onderwijs. Het onderwijs; een plek waar we onze waarden uit kunnen en mogen leven. Vanuit het geloof dat God ons daartoe (op)roept.
‘Ik geef gewoon mijn vak en zorg voor een goede relatie met mijn leerlingen, maar aan waarden doe ik niks.’ ‘Tegenwoordig moet je van alles: burgerschap, vorming, waarden. Ik zou niet weten hoe ik dat moet doen met zulke volle klassen.’ Begrijpelijke uitspraken van leraren! Maar waarden spelen wel een heel belangrijke rol. Vier gedachten van Piet Murre hierover.
Waarden doen er toe. Ze maken het verschil als je moet kiezen. Denk maar aan wat Jozef zei: “Hoe zoude ik dan dit een zo groot kwaad doen, en zondigen tegen God!” Waarden geven zin en dat voedt normen. Die geven richting. Goed om daarom in deze eerste ‘week van het christelijk-reformatorisch onderwijs’ stil te staan bij Bijbelse waarden en hoe we die articuleren.
“Dat de broederlijke liefde blijve. Vergeet de herbergzaamheid niet, want hierdoor hebben sommigen onwetend engelen geherbergd.” Deze woorden uit Hebreeën sporen aan om ruimhartig onderdak te bieden aan mensen in een gebroken wereld en om een gulle herbergier te zijn voor rustzoekende reizigers, voordat zij hun reis vervolgen. Dat is een mooie taak en ook vaak een ingewikkelde opdracht: Wie komen er en hoeveel?, Welke ingewikkelde vragen hebben ze en hoe lang blijven ze? De titel van deze blog, ontleend aan dr. H.R. van der Kamp, helpt mij en anderen om het vol te houden.
Ouders zijn een belangrijke spil in het christelijk-reformatorisch onderwijs. We zien hen niet als consumenten maar als medeproducenten van goed onderwijs. Hoe gaan school en ouders integer met elkaar om? En hoeveel vertrouwen en ondersteuning geven we elkaar? Hoe communiceren we met en over elkaar? Deze vijf richtlijnen voor ouderbetrokkenheid kunnen hierbij helpen.
Leraar uit één stuk – dat is het thema van het symposium Christelijk leraarschap op woensdagmiddag 24 januari in Gouda. Onder die titel zijn heel wat situaties in het onderwijs te vangen. Er komen er zomaar twee uit mijn dagelijkse praktijk boven.
Stel dat iemand me een jaar geleden gevraagd zou hebben: ‘Gerjanne, vat zonder nadenken de opvoeding van honderd jaar geleden samen in één woord’, dan zou ik iets gezegd hebben als: ‘Autoritair.’ Of, als ik twee woorden moest gebruiken: ‘Strakke hand.’ Of, vooruit, ik gebruik er vier: ‘Luisteren en daarmee basta.’ Het maakt in mijn beleving niet veel uit of die opvoeding uit de hand van ouders of leerkrachten komt; van allemaal leek het ‘niet zeuren maar poetsen’-gehalte me honderd jaar geleden erg hoog.
ChatGPT en aanverwante applicaties zijn als een tsunami de wereld overgerold. De golf bereikte ook al snel de stranden en binnenlanden van het onderwijs. Bij het zoeken naar wat dit betekent is een van de manieren om een analogie te vinden in het verleden en daarvan te leren.