Pubers pesten elkaar 13 maart 2014

Pubers pesten elkaar, dat is bekend. Onderzoek heeft uitgewezen dat het vanaf de derde klas in het voortgezet onderwijs afneemt: ze laten elkaar in hun waarde of vermijden het contact.  Echte pesterijen zijn er dan nog incidenteel, ook wel heftig, maar niet meer met mobilisatie van zoveel mogelijk klasgenoten. De groep richt zich op het eindexamen of op een vervolgcarrière en is congeniaal met de docent die graag met hen naar een ‘gelukkig’ en volwassen eind streeft.

Maar waar mensen regelmatig in een vaste groep bij elkaar zijn, is er naast samenwerken ook sprake van dwarszitten. Wie het niet ‘echt’ afgeleerd heeft, neemt deze houding mee naar de werkvloer, kantine en kantoor. En daar begint het spelletje weer opnieuw, ongeacht de leeftijd. Hondsmoe word je ervan natuurlijk: heel je leven in competitie, wat een ellende. 

 

Daarom moet er vooral in het basisonderwijs en in de onderbouw van het voortgezet onderwijs aandacht besteed worden aan positieve groepsvorming. Verschillende moderne methoden waarin de pestproblematiek open en eerlijk aan de orde komt en waarbij leerlingen in opdrachtvorm met elkaar aan de slag gaan, blijken succesvol voor de moraal in de klas en het moreel van leerlingen. Daarbij krijgt iedereen een rol die bij hem of haar past. Want pubers zijn net mensen: verschillend in aanleg en gedrag. Gelukkig maar.

 

Tijdens het symposium Diversiteit in de klas – wie maakt het verschil? aanstaande woensdag in Gouda komen de kansen die met verschillen samenhangen uitvoerig aan de orde. Welke rol geven we de pester als de aardigheid van het dwarsligggen af is? En de zielepiet die opbloeit nadat het pesten is gestopt?