“Wat vinden jullie van de protesterende boeren?”, vraagt meester Blok in groep zeven. De klas veert overeind. “Stoere boeren”, reageert Merlijn meteen. “Anders moeten ze hun dieren wegdoen voor het milieu.” Roderick is het niet met haar eens. “Protesteren is niet goed toch? Iedereen heeft er last van.” De betrokkenheid van de klas is gegarandeerd. Maar hoe bereikt dit gesprek een vormende diepte?
School, kerk en gezin horen bij elkaar als het gaat om de geloofsopvoeding van kinderen. Maar dat betekent niet dat iedere partij op dezelfde wijze een bijdrage levert. Volgens leraren uit het basisonderwijs verschilt hun rol op vijf gebieden van de rol van ouders of mensen in de kerk.
Het is belangrijk dat leerlingen vaardigheden leren. Dat geldt bij bijna ieder vak. Minstens zo belangrijk is dat dat gebeurt met iets inhoudelijks. Iets dat ook zelf al betekenis heeft. En daar komt de luizenbil in beeld.
“Mama, mag ik een filmpje kijken?” “Nee, zegt mama, nu niet, Tijn.” Zo begint het zojuist verschenen prentenboek Tijn blust het vuur. Tijn is boos, maar mama is onverbiddelijk: “Nee, Tijn, bedenk iets anders.” De emoties spatten van de bijbehorende illustratie. Fonkelende ogen, een boos gezicht, een gefrustreerde moeder. Hoe herkenbaar...
De smartphone is nogal in het nieuws de laatste tijd. Onder andere het Calvijn College in Zeeland vroeg ouders en docenten naar hun mening. De overgrote meerderheid van beide groepen vond dat de smartphone in de ban gedaan moest worden. En dat gaat per 1 januari 2020 ook gebeuren. De reacties buitelden over elkaar heen. De één vindt het betuttelend, de ander vindt het moedig.
“Hé, ga jij dit jaar nog met je klas naar een museum?” “Ik? Nee hoor, mij niet gezien. Dat vinden míjn kinderen vreselijk saai, dat weet ik nu al.”
De reünie van De Driestar op zaterdag 7 februari zorgde voor bijzondere herinneringen. Jan Veldman, docent tekenen en Oude geschiedenis bij Driestar hogeschool van 1976 tot 2018, schrijft over een ontmoeting met een van zijn oud-studenten.
En, snak je nu al (bijna) weer naar vakantie? Dán is het je niet gelukt om vanuit de rust te beginnen. Je hebt ‘een dynamische klas’ gekregen. Of: een derde van het team is vernieuwd. Kortom, je hebt het gevoel dat je weer heel hard moet werken voordat het stof weer neerdwarrelt.
CBS de Schakel in Utrecht is volgens Fatiha Benazzi de beste school van Nederland. Waarom? Omdat ouderbetrokkenheid er zo hoog in het vaandel staat! Fatiha kan zich inmiddels – als oudercoördinator van de school – expert ouderbetrokkenheid noemen. Haar enthousiasme voor het onderwerp werkt aanstekelijk en inspirerend!
Volledig zen zat ik daar op mijn stille plekje in de polder. Alles was perfect. De wereld oogde prachtig en vredig. Ik voelde mij diep ontspannen, gelukkig en verbonden met de natuur. Alle stress viel van mij af. Was dit ‘een Jean Liedloff-moment’? Bevond ik mij nu in het door haar geroemde continuüm van de geborgenheid waarnaar elk mens verlangt? Hoe kon ik dit gevoel vasthouden?