Religieuze objecten die vanuit hun oorspronkelijk, kerkelijke in een nieuwe museale context geplaatst worden krijgen verrassend nieuwe functies toebedeeld. Aan de hand van de collectiegeschiedenis van museum Catharijneconvent en haar voorlopers analyseert W. (Winnie) Verbeek hoe deze betekenisveranderingen vorm krijgen en wat dat zegt over veranderende denkbeelden rond religie, erfgoedbeheer, educatie en (religieuze) identiteit.
In de museale presentatie van het verleden spelen veranderende denkbeelden over geschiedenis, erfgoed, identiteit en educatie een belangrijke rol. In dit onderzoek staat de vraag centraal op welke wijze religieus erfgoed in Nederland gepresenteerd wordt en wat dit zegt over veranderende achterliggende idealen. Als vertrek- en ijkpunt van het onderzoek wordt de geschiedenis van museum Catharijneconvent onderzocht. Dit museum heeft als doelstelling de geschiedenis van het christendom in Nederland te verbeelden. Het maatschappelijk functioneren van de collecties van het museum en zijn voorlopers wordt aan de hand van de complexe en internationaal uitzonderlijke ontstaansgeschiedenis nauwkeurig nagegaan. Hierbij wordt er onderzocht welke betekenissen door de tijd heen aan dit specifieke erfgoed zijn toegekend.
Het onderzoek wordt geplaatst in het theoretisch kader van de theorie van de musealisering van objecten, waarbij gedurende het onderzoek de geheel eigen problematiek van de musealisering van religieuze objecten verder uitgewerkt wordt.
Dit onderzoek stelt mij als docent beeldende en cultureel maatschappelijke vorming aan de pabo in staat om zowel bij collega’s en studenten als bij de betrokken instellingen bewustwording op gang te brengen over een verantwoorde, inhoudsvolle en creatieve omgang met religieus erfgoed.