‘Listos!’, klinkt het over het schoolplein. De vlaggen zijn gehesen, van Colombia en Nederland. Twintig jonge scouts zijn duidelijk trost op hun vaderland. Als ze hun volkslied zingen, klinkt daar pure passie in door. Pabostudent Noëlle de Heer geniet ervan. Ze is op werkbezoek in Colombia voor het project Geef ze een tien!. In deze blog deelt ze haar ervaringen.
In samenwerking met de North West University heeft het onderzoekscentrum van Driestar educatief onderzoek gedaan naar tolerantie. Door het onderzoek is duidelijk geworden dat we vanuit christelijk perspectief beter kunnen denken in termen van ‘gastvrijheid’.
Ook in het reformatorisch onderwijs dringt het gedachtegoed van professor Gert Biesta door. Met zijn driedeling kwalificatie, socialisatie en persoonsvorming biedt hij de broodnodige bezinning op basale punten. Maar past dit wel bij het christelijk onderwijs?
Enkele weken geleden was er veel media-aandacht voor het Verus-onderzoek naar Bijbelgebruik op protestants-christelijke scholen. De media sprongen vooral in op één conclusie: leraren worstelen met de Bijbel in hun klas. Elsbeth Visser deed in de VS mooie inzichten op die kunnen helpen bij deze worsteling.
Christenen in Nederland zijn gelukkig te prijzen dat ze voor hun kinderen een school kunnen kiezen die past bij de opvoeding thuis, schrijft Rens Rottier.
Virtual en augmented reality veroveren op een stormachtige wijze de markt en komen ook meer en meer het onderwijs binnen. Wat moeten we hiermee? Gaan we het omarmen of zijn er ook kanttekeningen te maken bij het gebruik?
Een frisse kijk op gedrag. Wat zit er achter gedrag van leerlingen en welke invloed heb jij daarop? Daar gaat ons symposium Passend onderwijs dit jaar over. Een voorbeeld.
Ieder jaar word je er weer door opgeschrikt. Verschrikkelijke berichten in het nieuws van jongelui die een eind maken aan hun eigen leven. Vaak hebben deze jongelui een verleden waarin ze werden gepest.
Een onderzoek hoe leraren op reformatorische scholen de Bijbel gebruiken zou waardevolle informatie opleveren, betogen Corina Nagel en Elsbeth Visser.
“Het KNMI heeft een waarschuwing afgegeven, code oranje”. “De VID verwacht een extreem drukke ochtendspits”. “Aangeraden wordt om, indien het niet nodig is, niet van huis weg te gaan”. Het kan niemand ontgaan zijn dat het vandaag zou gaan stormen. Maar vanmorgen regende het vooral voorspellingen en waarschuwingen. Hoe komt het dat in een tijd dat iedereen vrijwel alle informatie op zak heeft er zo’n behoefte is aan duiding door een autoriteit? En waarom zitten die autoriteiten er daarom ook per definitie naast?
Wat is er leidend in jouw les? De onderwijsmethode, of jijzelf als professional? In de praktijk kom ik nogal eens situaties tegen waarin de onderwijsmethode leidend is in de les. Herken je de volgende situatie?
Leuk als de plaatselijke krant je wil interviewen over het nieuwe buurtproject van de school. Je nodigt een journalist uit en bereidt het gesprek goed voor. Het stuk is positief en versterkt de reputatie van je school. Maar hoe ga je om met berichtgeving waar je niet op zit te wachten?
Het mentorgesprek van 31 maart 2016 staat in haar geheugen gegrift. Die dag kreeg pabostudent Anne-Co de Kat een belangrijke vraag. Wat zou jouw antwoord zijn?
‘Daar ga je dan. De dag dat je wist dat zou komen is eindelijk hier.’ Tussen het student-zijn en het echte leven in de maatschappij zit een drempel waar we, als het goed is, allemaal overheen moeten stappen. Hoe stap jij de maatschappij in?
Wil je grote kans maken dat leerlingen gevormd worden door jouw les, dan moet je ze uit hun comfortzone brengen. Buiten de bekende kaders zetten. Hen in het diepe gooien. Hen laten spartelen. Dat wordt duidelijk door twee waargebeurde voorbeelden.