Afscheid nemen doet pijn. Dat is mij wel bekend. Maar wat mij bezighoudt is de vraag waarom het afscheid als projectleider van de kenniskring herbergzaam onderwijs iets pijnlijker aanvoelt.
Komt dit doordat ik me met hart en ziel verbonden heb aan de gezamenlijkheid vanuit de gehele achterban binnen het lectoraat herbergzaam onderwijs? Of komt het door het feit dat ik als kwartiermaker en projectleider vanaf het prille begin betrokken ben bij de kenniskring herbergzaam onderwijs? Beide factoren spelen mee, maar ik ontdekte nog iets anders.
Gaandeweg het afgelopen jaar ontdekten we als kenniskring een aantal belangrijke aspecten die van waarde lijkt te zijn om herbergzaam onderwijs vorm te geven. We kwamen er vanuit de literatuur achter dat collectieve self-efficacy een belangrijk speerpunt is. Hierbij gaat het erom dat je het gevoel hebt dat je samen de taak aankunt waarvoor je geroepen bent.
In de ontmoetingen met collega’s in de praktijk kwam de waarde van collectieve self-efficacy ook naar boven drijven. Voor mij waren dat pareltjes. Eén zo’n parel was het hebben van tijd en aandacht voor elkaars worstelingen. Waarbij de mens in al zijn kwetsbaarheid centraal staat en omringd wordt door een kleine vertrouwde groep collega’s waardoor hij zich gedragen weet.
Wellicht klinkt bovenstaande alinea als een prachtige theoretische volzin, maar ik ben ervan overtuigd dat dit de kern van herbergzaam onderwijs is. Zoals Bram de Muynck het in zijn blog verwoordde: `De school dient een veilige plaats te zijn voor leerling en leerkracht. Een gemeenschap waar verlangd wordt om naar de leefregels van het Koninkrijk te leven waarin het zien van gaven, het dienen van elkaar en ontvankelijkheid geoefend wordt.
Nu terug naar mijn beginvraag: waarom doet het afscheid van de herberg net iets meer pijn? Al terugblikkend op het afgelopen jaar ben ik me er steeds meer van bewust geworden dat we als kenniskring herbergzaam onderwijs een herbergzame gemeenschap zijn geworden. Een gemeenschap waar tijd en aandacht is voor ieders worsteling als mens en als onderzoeker.
Zo begonnen we elke kenniskringdag met een zogenaamde 'check inn'. Tijdens dit moment was er ruimte om in elkaars hart te kijken, te delen van blijdschap en moeite in relatie tot het werk waartoe we geroepen werden. Dit vraagt om openheid en vertrouwen, waardoor de ruimte voor kwetsbaarheid groeit en waar dit gebeurt ontstaat herbergzaamheid.
Om afscheid te moeten nemen van zo`n gemeenschap doet net iets meer pijn!
Kenniskring Herbergzaam onderwijs
Maak kennis met het kenniskring Herbergzaam onderwijs via onderstaande video:
Meer interessante blogs van de kenniskringleden