Daar loop je dan op het dak van de St. Jan in Den Bosch. Samen met een collega uit Canterbury, een collega uit Edmonton in Canada en een collega uit Budapest. Je bewondert die eeuwenoude kerk met zijn rijke versiering. Je geniet van het prachtige uitzicht en ondertussen heb je een goed gesprek. Cultuur en traditie tot je nemen met collega’s van allerlei nationaliteiten. Het was een ‘break’ in de vier dagen durende IAPCHE conferentie.
Dat internationale aspect is een van de bijzondere ervaringen van de conferentie gehouden in Biezenmortel. Zoveel mensen bij elkaar die allemaal in het christelijk hoger onderwijs wereldwijd werken. Ze delen hun passie en geloof.
Als je ’s morgens samen stil wordt voor God in de devotion. Als je door de dag heen keynote lectures volgt en daarop reageert. Als we het verschil tussen vocation en calling proberen te vinden. Je wordt gevoed en opgeladen. Je hebt persoonlijke gesprekken over landen en grenzen heen.
Wat mij is bijgebleven? Ja, juist dat aspect. Over grenzen, talen en culturen heen het vuur bij de ander ontdekken. Samen staan voor christelijk onderwijs. Het is de gemeenschap van christenen die ons laat zien wat mogelijk is over kerkmuren heen ten dienste van het onderwijs. Dan hebben we allemaal maar één doel: het Koninkrijk van God dienen door jonge mensen toe te rusten. We zijn een schakel in de eeuwenoude ketting.
De veelheid aan sprekers benadrukken allemaal de eenheid van professional en persoon. In een christen is die eenheid gegeven en richt ze zich op dienstbaar zijn aan het Koninkrijk van God. Een christen is een geroepene. Bij een lezing schreef ik deze zin op omdat ze mij trof op het aspect roeping. Het is een citaat van Frederick Büchner. Zo’n uitspraak nodigt ons allemaal uit om na te denken over onze eigen roeping: “The place God calls you to, is the place where your deep gladness and the worlds deep hunger meet.”