Driestar educatief heeft de uitslag van het cliënttevredenheidsonderzoek van Parantion binnen gekregen. Opnieuw zijn ouders zeer tevreden over onze diagnostiek en behandeling van ernstige enkelvoudige dyslexie. Daar zijn we als organisatie dankbaar voor. We vroegen Elienne Kik, moeder van Thomas die recent zijn behandeling afrondde, om een reactie.
Uit het cliënttevredenheidsonderzoek komt naar voren dat (ouders van) cliënten ons gemiddeld een 8,6 geven. Daar zijn we natuurlijk heel blij mee, is het voor u een herkenbaar cijfer?
“Onze ervaring met de behandeling van Driestar educatief is heel erg positief. Vooraf vraag je je als moeder af waar je goed aan doet. Door eerdere ervaringen waren we erg bang voor het gevolg van ‘een stempel’; een diagnose is toch iets waar je niet meer vanaf komt. Die angst was gelukkig niet terecht. Thomas heeft de diagnose ernstige enkelvoudige dyslexie juist als heel erg positief ervaren. Hij had eindelijk een verklaring, hij heeft dyslexie en is dus niet dom. Als ouders merkten we dat ook in zijn houding rondom de behandeling: Ik heb iets en daar gaan we iets aan doen.”
Hoe heeft Thomas de dyslexiebehandeling ervaren?
“Ik heb het vanmiddag nog even nagevraagd bij hem, want eigenlijk is hij natuurlijk degene die iets kan vertellen over de behandeling. Thomas mocht direct aan het begin van de dag komen op donderdag. Dat was prettig, want dan hoef je niet halverwege de morgen uit de klas gehaald te worden. Er was een ontzettende klik met zijn behandelaar, Mathilde. Dat maakte dat hij er heel graag naartoe ging. Elke middag kwam hij terug met verhalen; ze was jarig geweest, of ze hadden het ergens over gehad, hij was altijd enthousiast.
Het huiswerk was wel intensief. Er moest veel geoefend worden. Dat vraagt veel van een kind, zeker naast het gewone huiswerk van school. Toch bleef hij gemotiveerd omdat hij vooruitgang merkte. Hij wilde zelfs op typeles. Wij vonden dat wel een erg grote belasting naast de behandeling, maar hij is gegaan en heeft zijn diploma ondanks zijn dyslexie toch gehaald!”
Hoe zag voor u als moeder de behandeling eruit?
“Wij kregen regelmatig mailtjes over de voortgang en soms hadden we een gesprekje, samen met de behandelaar en de school. Ik wist wat ik moest doen en de school deed hun eigen deel, dat liep eigenlijk gewoon goed. Thuis hielp ik bij het huiswerk, met het flitsen. In het begin denk je: waarom doen we dit? Hoe het precies werkt weet ik nog steeds niet, maar het helpt en dan ga je ervoor.”
Ouders in het onderzoek geven aan dat hun kind beter heeft leren lezen en spellen en beter kan omgaan met de dyslexie. Merken jullie die vooruitgang in lezen thuis ook?
“We merken vooruitgang in het lezen, hoewel we ook zien dat het zeker niet zijn hobby is. In tegenstelling tot ons, wij lezen heel erg graag. Ook in het huiswerk blijf je merken dat hij ernstige dyslexie heeft. Engels en topografie kosten hem moeite, maar hij krijgt het nu wel onder de knie. Voor het bijbelonderwijs is de school kortgeleden over gegaan op het leren van de Catechismus. De ingewikkelde zinnen uit de Catechismus lezen en leren is voor hem eigenlijk niet te doen. Hij ziet er iedere week als een berg tegenop.
Het ‘gewone’ schoolwerk, dat lukt nu veel beter en dat merken we zeker.”
Merkt u ook dat uw zoon beter om kan gaan met de dyslexie?
“Thomas is door de behandeling heel erg vooruit gegaan in zijn motivatie, concentratie en welbevinden. Vanaf groep 3 liep hij eigenlijk al op zijn tenen op school om de rest bij te houden. Bij een kind ontstaat dan het gevoel van ‘ik ben dom’, ondanks wat je als ouders of als leerkracht er tegenin brengt. Thomas merkte vooruitgang in het lezen en spellen door de behandeling, vanaf dat moment zagen we zijn zelfvertrouwen groeien. Thuis merken we dat, maar op school is hij nog veel meer veranderd. De meester zei dat hij een hele positieve houding gekregen heeft in de klas, dat komt mede door zijn gegroeide zelfvertrouwen.
Wat ik al zei, vooraf vraag je je af of je er wel goed aan doet, het stempel ‘dyslexie’, maar we zijn enorm positief over hoe het traject heeft uitgepakt.”
Meer informatie
Wil je meer weten over het werk van onze Dyelexie Academie? Kijk dan even op de website of neem contact met Marianne de Wit.