Leestip van Janneke de Jong #7: jongeren die het leven ontwijken 11 juni 2020 Door J. (Janneke) de Jong-Slagman

Langzamerhand worden de coronabeperkingen afgezwakt. Het is heerlijk om meer bewegingsvrijheid te hebben. Niet iedereen ervaart dat echter zo. Er zijn ook jongeren die zich opsluiten, zelfs zonder een rondwarend virus. De boekentips van docent Nederlands Janneke de Jong gaan over zulke jongeren.

De Japanse jongen Taguchi sluit zich op in zijn kamer omdat hij het leven niet meer aankan. Nadat hij zijn vriend door een auto overreden zag worden, komt hij in een negatieve spiraal terecht. Zijn verkeerde keuzes - of liever: zijn nooit gemaakte keuzes - kwellen hem. Hij liet een vriendinnetje zitten toen zij hem nodig had en greep niet in toen een klasgenoot werd getreiterd. Hoe moet hij verder? Hij heeft geen zelfrespect meer en geen moed; hij neemt het besluit het leven te ontwijken.

Bijna volmaakte vriendschap

Twee jaar lang blijft Taguchi op zijn kamer. Dan zoekt hij huiverend de buitenwereld weer op. ‘Op een koude februariochtend gaf ik toe aan mijn verlangen.’ Hij zet zich op een bank in het park, waar hij als kind met zijn moeder kwam. Daar ontmoet hij een ‘salaryman’, die in zijn nette pak de dag niet op kantoor doorbrengt. Ook hij schaamt zich: hij gaat op kantoortijden zijn huis uit en weer in, maar houdt voor zijn vrouw de schijn op. Taguchi en de kantoorman raken langzaam en voorzichtig in gesprek. Ze vinden herkenning bij elkaar: een bijna volmaakte vriendschap.

Herkenning

Milena Michiko Flašar schreef een indrukwekkende roman. In Japan zijn meer dan 3 miljoen jongeren als Taguchi. Ze worden hikikomori genoemd: sociale kluizenaars. (Op 20 april stond er in het Reformatorisch Dagblad een artikel over.) Hoewel het verschijnsel als zodanig in Nederland niet voorkomt, kan de problematiek jongeren wel degelijk herkenning bieden. Toen het boek in 2015 in Nederlandse vertaling verscheen, werd het genomineerd voor de Dioraphte Literatourprijs, tegenwoordig ‘Beste boek voor jongeren’, hoewel het als volwassenenliteratuur op de markt kwam. Ik vermoed dat er heel wat jongeren zijn die zich min of meer in Taguchi kunnen verplaatsen. Ze vinden wellicht herkenning, maar kunnen er ook moed uit putten, want de afloop verrast.

‘Fluisterende verhalen’

Wie binnen een uur een leeservaring wil opdoen die een beetje in de buurt komt, kan met het dunne, geïllustreerde boek De bank van de Vlaamse auteur Paul Verrept uit de voeten. Een eenzame jongen, diep in de rouw, kan het leven niet goed meer oppakken. Net als Taguchi zet hij zich op een bank in een park. Daar doet hij vluchtige ontmoetingen op met mensen die vooral ook veel met zichzelf te stellen hebben en denkt hij terug aan dat meisje op school, zo’n Ina Damman-meisje van heel lang geleden, aan wie hij nooit had durven zeggen hoe hij om haar gaf. Beide boeken zijn ‘fluisterende verhalen’ voor liefhebbers.

leestip-janneke-de-jong.png

Dit is de zevende in een serie leestips van Janneke de Jong-Slagman. Je vindt de andere delen hier: Leestip 1; leestip 2; leestip 3; leestip 4; leestip 5; leestip 6.