Onze orthopedagogen en psychologen zijn verbonden aan scholen. Behandelingen rondom basis-ggz vinden daardoor vaak plaats op de school. Dit maakt de drempel tot de zorg die nodig is lager: een vertrouwde behandelaar in een vertrouwde omgeving. Orthopedagoog André van ’t Hof blogt over Annelyn, een meisje voor wie die vertrouwde omgeving heel belangrijk is.
Annelyn uit groep 6 heeft al langere tijd last van angstklachten. Niet alleen de meester merkt dat; thuis zijn de spanningsklachten ook te zien. In het ondersteuningsteam van de school is Annelyn ook regelmatig besproken. Er lijkt professionele hulp nodig te zijn om de angst weer onder controle te krijgen. Een traject van basis-ggz biedt uitkomst. Het mooie is dat ouders mij als orthopedagoog al kennen vanuit de gesprekken op school én dat de gesprekken op school plaats kunnen vinden.
Om het traject voor Annelyn te kunnen starten wordt navraag gedaan bij de gemeente. Veel gemeenten hebben contracten met Driestar onderwijsadvies voor het bieden van deze vorm van hulpverlening. Via de huisarts of de jeugdarts wordt een verwijzing gevraagd. Met deze verwijsbrief wordt door Driestar onderwijsadvies een indicatie gevraagd bij het jeugdteam van de gemeente. Als het jeugdteam van de gemeente de indicatie heeft afgegeven, kan het traject starten.
Het bekende kamertje
In de intake spreek ik met Annelyn en met haar ouders. We kunnen zitten in het kamertje waar Annelyn altijd de leeshulp krijgt van een juf. En ja, Annelyn kent mij ook al, want ik heb al een aantal keer in de klas gekeken. En ik heb ook al eens met een klasgenoot van haar gewerkt. Zo is het gelijk niet meer zo spannend.
Met elkaar wordt gekeken wat de hulpvraag is van Annelyn en haar ouders. Annelyn wil graag dat ze niet zo snel bang is van andere kinderen. Papa en mama vinden het fijn als ze Annelyn daarbij kunnen helpen. Ze vinden het soms zo lastig dat Annelyn boos wordt, terwijl ze eigenlijk bang is. Hierna maakt de orthopedagoog het behandelplan. Er wordt gekozen voor acht behandelsessies. Deze zullen steeds drie kwartier zijn, waarbij er eerst met Annelyn alleen gesproken wordt en aansluitend met ouders. Natuurlijk zijn er opdrachten die thuis gedaan worden.
Samenwerking met de school
Omdat het eigenlijk een hulpverleningstraject buiten school betreft, wordt expliciet aan ouders gevraagd hoe school geïnformeerd wordt. De ouders van Annelyn vinden het prettig als na de vierde keer ook de meester even aanschuift en bijgepraat wordt. Als er opdrachten zijn die Annelyn ook op school kan uitvoeren, dan mogen die ook gelijk aan de meester gemaild worden. Natuurlijk hoort de meester ook steeds wanneer er weer een behandeling is, zodat hij weet waarom Annelyn uit de klas wordt gehaald. De meester geeft aan dat er op bepaalde tijden altijd gebruikgemaakt kan worden van het voor Annelyn bekende kamertje.
Hard werken
Het is best hard werken voor iedereen. Annelyn werkt uit een boekje over angst en leert zo woorden geven aan haar gedachtes en gevoelens. Ze gaat steeds meer begrijpen hoe het nu komt dat ze angstig is en wat ze eraan kan doen. Papa en mama proberen steeds te komen na een half uur. Trots vertelt Annelyn dan wat ze geleerd heeft en wat ze nu weer gaat proberen.
Als het traject afgerond is, weet Annelyn veel beter wie ze is en wat ze aan haar angsten kan doen. Wanneer ik weer in de klas komt kijken, krijg ik steevast een knipoog. Alsof ze wil zeggen: kijk eens wat ik durf!
Deze casus is fictief, maar geeft wel een realistisch beeld van het werk van onze orthopedagogen. Meer weten over wat Driestar onderwijsadvies kan betekenen rondom leerlingenzorg? Klik hier.