Wat hebben professionele wielrensters nu met het leren van Engels te maken? Hun succes en pech kunnen ons iets leren over volhouden.
Een tijdje terug mocht ik een cursus Engels geven aan een groep schoolmedewerkers. Ze krijgen geregeld buitenlandse bezoekers en het is dan handig als je ze een beetje te woord kunt staan. ‘Maar’, zei de teamleider, ‘het startniveau van de groep is divers.’ Dat blijkt: één van de deelnemers is zelf ook docent Engels geweest en een ander kan nog net het klassieke zinnetje ‘Me Tarzan, you Jane’ componeren. Het moeilijkste van zo’n cursus is dan te zorgen dat degenen met de minste bagage niet ontmoedigd raken.
Leren fietsen
Ik ben mijn eerste les begonnen met een plaatje van een kleuter op de fiets met papa ernaast rennend. ‘Wie van jullie heeft ook, lang geleden, leren fietsen?’ Iedereen. ‘En wie van jullie fietst er nu niet meer?’ Geen vingers. Niemand is dus afgehaakt, niemand heeft gedacht: ‘Fietsen is niets voor mij, ik stop ermee.’ Dat moet je bij Engels leren dus ook niet doen!
Fietsen als Anna van der Breggen
Het volgende plaatje dat ik laat zien, toont een in het oranje geklede dame op een racefiets, de armen omhoog, winnares van de een of andere race. Mijn vraag erbij: ‘Wie van jullie kan er net zo goed fietsen als Anna van der Breggen?’ Het blijft stil. ‘Toch denkt die kleuter niet: Laat ik er maar niet aan beginnen, zoals zij kan ik het toch nooit.’ Moraal: schrik dus niet van het niveau van je buurvrouw. Wellicht leer je het nooit zo goed, maar dat hoeft ook niet.
Ik heb nog 2 plaatjes. Dezelfde kleuter als eerst, nu naast de fiets met de billen op de grond. Tranen met tuiten. ‘Wie van jullie is er wel eens gevallen et de fiets?’ Iedereen natuurlijk. ‘Is dat heel erg?’ Nee, het doet alleen even pijn. Het laatste plaatje laat Annemiek van Vleuten zien, met de racefiets over de kop terwijl ze op weg was naar Olympisch goud. ‘Kijk, voor háár was het een drama dat ze viel.’
Leren door te vallen
Zo dienen het succes van Anna en de pech van Annemiek samen als metafoor voor het leren van Engels. Gewoon aan beginnen en lekker volhouden. En je leert door te vallen. Er zijn best situaties te bedenken waarbij een fout maken met je Engels heel vervelende gevolgen kan hebben. Maar voor de meesten is het gewoon een kwestie van weer opkrabbelen, het zand van de knieën vegen en opnieuw opstappen. Dus waarom zou je afhaken, of erger nog: helemaal niet durven beginnen? Voor je het weet, fiets je vooraan en roep je heel trots: ‘Kijk, zonder handen!’