Docenten weten niet goed hoe ze om moeten gaan met de drie formulieren van enigheid in de grondslag van de school. Of ze verwijzen ze simpelweg naar de prullenbak. Henk Vermeulen wil hier verandering in aanbrengen.
Sinds ruim tien jaar woon ik in mijn huidige woning en ik ben er nog steeds niet op uit gekeken. Natuurlijk is er wat verbouwd en opgeknapt in de loop van die jaren en dat heeft het woongenot nog versterkt. Ik ben heel tevreden met ons huis, maar kort geleden vroeg iemand of de fundering goed is. Dat gaf me te denken: geen idee eigenlijk… De fundering goed? Dat zal toch wel?
Een kleine veertig jaar werk ik in het reformatorisch onderwijs. Natuurlijk is er wat verbouwd en opgeknapt in de loop van die jaren en dat heeft mijn vreugde in het christelijk/reformatorisch onderwijs versterkt. Ik ben best tevreden met dat onderwijs, maar als iemand nu vraagt of de fundering goed is? De fundering goed? Dat zal toch wel?
Hoe zit het met de grondslag?
Meestal gebruiken we in het onderwijs niet het woord fundering, maar het woord grondslag. Voor veel leraren is die grondslag volstrekt helder: ons onderwijs is gebaseerd op de Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid. Volstrekt helder, maar betekent dat ook dat we de vraag hoe het zit met die grondslag kunnen negeren? Volgens mij niet: het zou goed zijn als iedere school, maar ook iedere individuele docent eens voor zichzelf nadenkt over die vraag.
Tijd voor de prullenbak?
Als docenten die vraag toelaten, kom ik grosso modo twee reacties tegen. De ene docent zegt: ik ben erg blij met de grondslag van mijn school. Ik onderschrijf die van harte. De Bijbel komt op gezette tijden ter sprake in mijn onderwijs, alleen de belijdenis… Heel goed natuurlijk dat die in de grondslag staat, maar ik weet niet goed wat ik er voor mijn werk mee aan moet. De andere reactie is: Bijbel en Drie Formulieren van Enigheid... Alleen die formulering al! Wordt het niet hoog tijd dat we die Formulieren naar de prullenbak van de geschiedenis verwijzen? Die dingen waar men zich eeuwen geleden druk om maakte, hoeven ons toch niet meer bezig te houden?
Belijdenis als inspiratiebron
Heel verschillende reacties, maar beide docenten ontzeggen zichzelf de rijkdom van de gereformeerde belijdenis. Dat is jammer voor henzelf, maar ook voor hun onderwijs en dus voor hun leerlingen. De belijdenis biedt namelijk volop kansen om met jongeren in gesprek te gaan over de Bijbelse boodschap en kan leraren helpen bij hun onderwijspraktijk.
Overigens ontmoet ik de laatste tijd ook scholen waar nieuwe aandacht komt voor de belijdenis. Teams bestuderen dan bijvoorbeeld samen een artikel uit de Nederlandse Geloofsbelijdenis (of een hoofdstuk uit
Voor Anker) en vragen zich af hoe ze dat toepassen in hun lespraktijk. Die vraag is trouwens nog niet gemakkelijk te beantwoorden: wat is de waarde van de belijdenis voor onderwijs en opvoeding?
Driestar educatief vraagt aandacht voor het functioneren van de belijdenis in het onderwijs, niet slechts als afgrenzing, maar als inspiratiebron. Op de
ontmoetingsavonden voor gezin, kerk en school die in de maanden maart tot en met juni op vier plekken in het land gehouden worden, willen we daarover nadenken. We ontmoeten daar graag ook veel leraren. Hartelijk welkom!