Elke vrijdag staat hij vijf minuten voor tijd mij bij de ‘blauwe kamer’ op te wachten. Avrik, een Iraakse jongen uit groep 7. Hij heeft moeite zich aan te passen op school. Overschreeuwt zichzelf, scheldt andere kinderen uit en heeft vaak een kort lontje. Samen werkten we het werkboek voor nieuwkomers door. Dingen hebben een plekje gekregen. Hij is trots: in dit boek staat zijn verhaal!
De één op één aandacht doet hem zichtbaar goed. Ook omdat het zijn verhaal is wat centraal staat. Hij is trots op de eerste bladzijde, een tekening van zijn hand. Het lijkt zo simpel maar het toont zijn eigenheid. Ook de tekening van de Iraakse vlag krijgt een plekje in het boek. Samen zoeken we de Arabische spreuk op die op de vlag staat. Prachtig om de helende werking van zulke kleine dingen te merken.
Avrik heeft in zijn jonge leven al veel meegemaakt. Als gescheiden vrouw (schande onder moslims) ontvluchtte zijn moeder Irak en woonde vervolgens met Avrik in zes verschillende AZC’s. Zoveel dat Avrik het niet precies meer weet. Daarom vult hij deze pagina in het verwerkingsboek samen met zijn moeder in. En dan weet hij het precies weer: waar het fijn was maar ook waar hij werd gepest. Opvallend is hoe open hij hierover praat zonder erin te blijven hangen. Oprechte interesse kan veel aan.
Dat is waar het dit boek voor nieuwkomers steeds weer om te doen is. Het gecontroleerd herbeleven van dingen uit het verleden. Dat zijn mooi herinneringen: ‘Juf als ik mijn ogen dicht doe dan ruik ik nog steeds die lekkere geuren van het eten. We gingen vaak eten in een restaurant onder de open sterrenhemel. Dat heb je hier niet!’. Maar ook de negatieve herinneringen een plekje geven. Soms op een zakelijke manier in het aangeven van een meerkeuzevraag hoe hij hier kwam. ‘We kwamen hier met het vliegtuig. We werden opgehaald door mijn oom’. En dat is voor hem genoeg. Niet uitweiden over trauma’s maar feiten een plekje geven. Dat geeft hem rust.
Mij bekruipt soms het gevoel of ik zo voldoende voor hem doe. Is het het waard om een uur met een kind de vlag van Irak te tekenen en zijn land op te laten zoeken in de atlas? Hem te horen uitspreken dat hij nog weet hoe zijn oom hem riep op Schiphol? Te weten wat hij later worden wil? Maar ja: het is het dubbel en dwars waard. Het geeft Avrik houvast. Zijn eigenheid is belangrijk, hij weet weer wie hij is. Waar hij vandaan komt en wat er nu allemaal voor hem veranderd is. En dan hebben juist deze eenvoudige opdrachten grote waarde.
In het begin van mijn gesprekken zag ik veel agressie bij Avrik. Dan vertelde hij mij trots hoeveel kinderen hij neergeslagen had. Met dit boek heeft hij zich beter weten te settelen en is hij trots op zijn eigen verleden. Hij hoeft zichzelf minder te overschreeuwen, hij weet nu ook zijn plekje in dit land. De laatste bladzijde vat dat mooi samen: wie er belangrijk is in zijn leven? ‘Juf, dat is natuurlijk mijn moeder maar mag ik er ook mijn eigen juf bij schrijven?’
Weten of het werkboek voor nieuwkomers ook voor jouw leerling geschikt is? Bekijk hier twee voorbeeldpagina's uit het verwerkingsboek. Het boek kun je voor €7,50 bestellen in onze webwinkel.