Goede individuele gesprekken met kinderen zijn cruciaal. Ze leiden vaak tot meer begrip voor het kind met haar/zijn problemen. Dit begrip zorgt ervoor dat je daardoor al handvatten krijgt voor de aanpak die wenselijk is. En soms zijn die handvatten niet eens nodig, getuige het verhaal van juf Hannelore over Aarnoud.
Hannelore was in Duitsland geboren. Dat kon je merken aan haar tong-val. Ze lag bij kinderen goed in de markt: de goedlachse juf-met-haar wat-Duitse-accent veroverde kinderharten. Ze runde in haar eentje een 5/6-combinatie.
Hannelore ervaarde Aarnoud qua gedrag als een lastige leerling. Hij praatte veel, had bijna overal commentaar op en lag nogal eens met een medeleerling in de clinch. De vraag of aan hem één of ander etiket moest worden opgeplakt, kwam niet in haar op. Nee, ze ging met hem in gesprek. De uitkomst was verrassend – lees verder.
Hannelore als leerkracht
“Ik ging een persoonlijk gesprek met Aarnoud aan en schetste daarin een aantal gedragingen van hem van de laatste weken. Ik gaf aan dat ik daar last van had, zowel op school als thuis, als ik nog over hem nadacht. Ook gaf ik aan dat ik op zoek was naar een manier om dit te verbeteren.
Ik deed dit alles op een voorzichtige wijze en het laatste, welke manier het beste zou zijn om tot verbetering te komen, deed ik, om zo te spreken, op ‘zoekende’ wijze.
Wat Aarnoud toen zei, zorgde er haast voor dat mijn mond openviel van verbazing: Juf, wilt u soms dat ik dit niet meer doe?
Mijn reactie was die van een overrompeld mens. Ik kon ineens niet meer zo goed uit mijn woorden komen. Dat gaf niet, want Aarnoud was ‘om’. Eigenlijk had ik sinds dat gesprek veel minder last van hem. Aarnoud bleef Aarnoud, maar zijn gedrag was drastisch verbeterd. Ik zorgde ervoor van tijd tot tijd met hem in gesprek te blijven. Daarin gaf ik niet alleen mijn waardering, maar vooral mijn dankbaarheid weer voor zijn bereidwilligheid daadwerkelijk iets aan zijn gedrag te willen doen.”
Hannelore als kind-gesprek-leerkracht
De directeur van Hannelore’s school had zijn ogen en oren niet in zijn zak en merkte de gesprekskwaliteiten van zijn leerkracht op. Ze is twee jaar lang een halve dag per week vrijgeroosterd geweest om kind-gesprekken te voeren. Dat heeft niet alleen tot heel wat oplossingen van probleemgedrag geleid, maar ook tot oplossingen bij geblutste en gedeukte kinderen die daarvan géén blijk gaven in de klas, maar wèl thuis.
Hoewel Hannelore een natuurtalent was, voerde ze de kind-gesprekken goed doordacht. Van haar man, die in de verkoopbranche werkt, leerde ze dat je het beste op de volgende manieren met voorstellen kunt komen:
(1) ’wat had je zelf gedacht / waar denk je zelf aan?’
(2) ’welke zou jij kiezen: deze manier, of die, of die?’
(3) ’je zou dit kunnen doen, maar dan heb je het nadeel van blablabla of je zou dat kunnen doen, maar dan heb je het nadeel van blablabla; weet jij iets beters?’
Ook paste Hannelore zich in de gesprekken aan het type kind aan. Ze maakte, ook weer door haar man, gebruik van het kruis van Jung, dat mensen in typen verdeelt. Daardoor benaderde ze de ene leerling geheel anders dan de andere leerling.
Hannelore en leerlingvolgsysteem
Op een gegeven moment was het zo dat de school zich afvroeg wat meer zinvol was: de besprekingen naar aanleiding van de (pedagogische en didactische) leerlingvolgsysteem-uitslagen of de besprekingen naar aanleiding van de kind-gesprekken van Hannelore.
Dit probleem loste zich als volgt op. Hannelore werd zwanger en stopte ermee. Haar opvolgster deed haar best, hanteerde de gespreks-technieken van Hannelore, maar had niet het talent van haar voorgangster, waardoor de lvs-besprekingen toch nodig waren.
Epiloog
Enthousiast geworden om op jullie school meer aandacht te geven aan kindgesprekken? Kijk dan eens naar ons aanbod.
Of kijk op deze pagina voor meer interessante informatie over deze thematiek.