Ik loop al enkele weken met een zakje zout in mijn binnenzak. Een kleine verpakking met hieraan een kaartje waarop een vraag staat: ‘Hoe geef jij smaak aan je taak?’
Het was de vraag die tijdens een beurtelings door studenten verzorgde opening van een lesdag voor middenmanagers van Penta Nova werd gesteld. Iedereen kreeg de opdracht hier even voor zichzelf over na te denken, om vervolgens uit te wisselen hoe je dat in je leidinggevende werk vormgeeft.
Het geven van leiding is als werken aan een mooi gerecht. In mijn werk als opleider, adviseur en leidinggevende probeer ik dit te doen door het stellen van scherpe vragen, tijdig inzetten van relativering en een gezonde dosis humor.
Om een afgevlakte smaak te voorkomen is het nodig om als leidinggevende gedoseerd en tijdig een pittige inbreng te hebben. Dit kan door interactie met individuele leraren of met interventies op teamniveau. Een leidinggevende moet hierbij het vermogen hebben om te inspireren, maar ook om assertief op te treden.
Bij het werken aan goed onderwijs moet worden opgepast voor overheersende smaken die de complexiteit van de organisatie overschaduwen. Zo brengt een eenzijdige aandacht voor opbrengsten de brede vorming in het gedrang. Het is zaak om als leidinggevende voortdurend te proeven en alle ingrediënten binnen een team en het onderwijsaanbod in balans te brengen.
Om lucht in je werk en ontwikkeling te houden is het zaak om regelmatig met elkaar te lachen, niet in de laatste plaats om jezelf. Het maakt de professionele uitdagingen van iedere dag lichter verteerbaar en zorgt voor binding in een team.
Het mooie van leidinggeven is, dat je net als bij koken, nooit bent uitgeleerd. Iedere dag doen er zich nieuwe kansen voor om te komen tot verrassende smaakcombinaties. Leidinggeven is leren doseren, je geeft iedere dag iets van jezelf weg. Het zout moet ik dan ook niet voor mijzelf houden, maar vindt als het goed is zijn weg in mijn werk. Hoe doe jij dit vandaag?